ιστίασις

ἱστίασις, ἡ (Α)

(ιων. τύπος) βλ. εστίασις.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ιων. παράλλ. τ. τού ἑστίασις*. Για την ερμηνεία τού ἱ- βλ. λ. εστία].